Τώρα όμως, στην ανθρώπινη υπόστασή σου, το κρυφτό ανάμεσα σ' αυτό που είσαι, σ' αυτό που βλέπεις, σ' αυτό που θέλεις, τα φαινόμενα όπως η μαζοποίηση και ο καταναλωτισμός, και οι ψυχολογικές ανησυχίες όπως οι ανασφάλειές σου, καθιστούν αυτό το κρυφτό διασκεδαστικό. Κάπως έτσι αγοράζεις την πρώτη σου μάσκαρα, ακολουθεί το κραγιόν το οποίο δεν ξέρεις αν σ' αρέσει πραγματικά, δεν έχει καμία σημασία άλλωστε αρκεί να μοιάζεις έστω και λίγο στο μοντέλο της διαφήμισής του. Τώρα που αγόρασες τη "κρυψώνα" σου δεν την αποχωρίζεσαι ποτέ. Αντιθέτως, αφιερώνεις ολόκληρο το πρόγραμμά σου στη ταυτοποίηση κρυψώνας-πραγματικότητας. Τότε, ενεργοποιείς λογαριασμό στα κοινωνικά δίκτυα και αγοράζεις μια φωτογραφική μηχανή μέσα από την οποία και για την οποία ξυπνάς, τρως, διασκεδάζεις ερωτεύεσαι. Γιατί τώρα νιώθεις έτοιμη να ερωτευθείς, κυρίως τον κρυμμένο εαυτό σου, μέσα από χιλιάδες στημένες πόζες και εκατοντάδες προσποιητά χαμόγελα. Ξεχνάς στόχους και όνειρα αφού αποτελούν αφηρημένες έννοιες που ο φακός της μηχανής σου δεν μπορεί ακόμα να αποθανατίσει. Αν το έκανε ίσως και να έβρισκαν τη χαμένη τους αξία.
Αν ήσουν ζώο τελικά δεν θα ήσουν το ασχημόπαπο. Θα ήσουν εκείνο που έκανε λάθος ανάγνωση της ιστορίας του. Εκείνο που χάθηκε στη μετάφραση.
