Μη σταματάς να με αγχώνεις.

Φωτογραφία: Ήρα Καπ.

Αν έπρεπε να μαντέψω τη λέξη που περιγράφει τη καθημερινότητά σου θα πόνταρα στη λέξη άγχος.
Η ίδια θα ήταν εαν προσπαθούσα να μαντέψω και τη ψυχολογική σου κατάσταση. Δικαιολογημένα θα προλάβεις να μου απαντήσεις. Λόγω ασφυκτικά γεμάτου προγράμματος, λόγω ακάλυπτων λογαριασμών, λόγω ηθικής και οικονομικής κατάρρευσης θα προλάβεις να εξηγήσεις σε εσένα πρώτα. Εγώ ίσως και να ακούσω κάποιες απο τις δικαιολογίες σου. Δεν πρόκειται να συγκρατήσω, πόσο μαλλον να υιοθετήσω καμία. Γιατί η μόνη περίπτωση που θα επέτρεπα να με κυριεύσει αυτο το συναίσθημα θα ήταν τότε με εσένα. Τότε που σε πρωτοαντίκρυσα. Τότε που έπρεπε να στείλω το πρώτο, πρωτότυπο ναι ως απάντηση στην έξοδο που μου πρότεινες και ας ήταν ένα ναι σε όλα όσα θα ακολουθούσαν. Τότε που περπατάγαμε πλάι πλάι με τα πόδια να τρέμουν σε κάθε βήμα και ας κάλυπτε ο καιρός το άγχος μου. Μόνο τότε επιτρέπω τις παρενέργειες αυτού του ψυχότροπου "φαρμάκου" να κυριαρχούν μέσα μου. Όταν με ξυπνάει κάθε βράδυ ίδια ώρα απλά για να περιμένω την καληνύχτα σου. Όταν δεν με κοιμίζει με την ίδια ευκολία ενω έχω, εν τέλει, πάρει τη καλήνυχτα που φανταζόμουν. Όταν κάθε μέρα αγχώνομαι όλο και πιο πολύ, να μη σταμάτησεις να μου προκαλείς αυτό το ανεπιθύμητο κατα τα άλλα συναίσθημα που σε βοηθάει να με χειρίζεσαι τόσο αρμονικά, ενώ την ίδια στιγμή μέσα μου γίνονται χιλιάδες χημικές εκρήξεις, αντιδράσεις. Το άγχος, μην ξυπνήσω και έχει εξαφανιστεί το αγχος που μου προκαλείς και αναγκαστώ να αντικρύσω, με την αδικαιολόγητη σοβαρότητα που της αρμόζει, την οικονομική και ηθική κατάρρευση της εποχής που θα σημαίνει την δική μου συναισθηματική παράλυση.