Φαντάσου τον έρωτα σαν ένα κέρμα χρημάτων. Όχι το μεγαλύτερο σε αξία ή σε μέγεθος. Αντίθετα, σαν μια πολύ χρησιμοποιημένη δεκάρα. Ξεφτισμένη στο χρώμα, μα ακόμα τόσο πολύτιμη. Κατευθείαν θα σκεφτείς ότι έχει δύο όψεις. Άσε με να στις συστήσω. Ως κορώνα όρισε με ονοματεπώνυμο τον υγιή έρωτα. Ως γράμματα όρισε την ανεκπλήρωτη αρρωστημένη φαντασία. Ανήμερα πρωταπριλιάς θα σου ζητήσω να εξερευνήσεις τη μία από αυτές, για να δυσκολευτείς ακόμα περισσότερο να πιστέψεις την ύπαρξή της. Σου ζητάω να βρεις εκείνον τον έρωτα που σε φέρνει στα όρια σου αλλά την ίδια στιγμή νοιάζεται να σε επαναφέρει στην ισορροπία σου. Εκείνη την όψη που σου χαμογελάει και περιμένει ακλόνητη την ανταπόκρισή σου. Εκείνη, που σε κοιτάει στα κλεφτά και σε ερωτεύεται στο δευτερόλεπτο που την αγνοείς. Εκείνη, που σε βασανίζει με τόση ευλάβεια στο τελετουργικό της που καταλήγει να μοιάζει με την πιο τρυφερή περιποίηση. Δεν θα μπορέσεις πότε να ξεχωρίσεις ποια από τις δύο όψεις είναι αυτή που πρέπει να διαλέξεις, γι' αυτό θα πρέπει να παίξεις κορώνα - γράμματα. Και να εμπιστευθείς το αποτέλεσμα. Ή να προσπαθήσεις να ξεχωρίσεις σε αυτό τον βασανισμό από το ενδιαφέρον, το γέλιο από το κλάμα, τον φαντασιόπληκτο μονόπλευρο έρωτα από την ποικιλία προσφερόμενων συναισθημάτων του πραγματικού και να μείνεις εκεί γιατί το πραγματικό είναι το μόνο αληθινό. Το κέρμα είναι στη παλάμη σου, το μόνο που μένει είναι να διασκεδάσεις λίγο την τύχη σου.
