Ίσως είναι δικαιολογία η φτώχεια μέσα στην οποία μεγάλωσες, εξ 'αιτίας της όποιας δεν διάβασες ποτέ ιστορία ούτε σαν παραμυθάκι πριν κοιμηθείς, δεν είχες χρόνο και χρήμα εξ ' αιτίας των βιοποριστικών σου αναγκών να δεις κάποιο ντοκυμαντέρ ώστε να σοκαριστείς αρκετά από τις εικόνες βασανιστηρίων ατόμων με διαφορετικό χρώμα. Ίσως είναι δικαιολογία που δεν σου μίλησαν στο σχολείο για ισότητα, δικαιοσύνη, αλληλεγγύη, εθελοντισμό, ανιδιοτέλεια, συμπεριφορά και αγάπη προς το διαφορετικό. Ίσως αποτελεί δικαιολογία η βία που δεχόσουν στο σπίτι σου στο να μην σε ευαισθητοποιεί πια σε όποια μορφή και αν τη βλέπεις και αν την παράγεις. Ίσως αποτελεί δικαιολογία το ότι βαρέθηκες να δικαιολογείσαι για αυτό που είσαι, που δέχτηκες να γίνεις και προτιμάς να υποτιμήσεις κάποιο εύκολο, εν προκειμένω, θύμα ώστε να αναβαθμιστείς εσύ πλασματικά κοινωνικά. Αλλά δεν υπάρχει καμία δικαιολογία στο να περηφανεύεσαι για αυτό, να αυτό-προβάλλεσαι γι αυτό, να προπαγανδίζεις γι αυτό να κοιμάσαι χωρίς τύψεις μετά από αυτό. Δεν υπάρχει καμία δικαιολογία στο να τραμπουκίζεις - βρίζεις - κακοποιείς - σκοτώνεις κάποιον που έτυχε να μη μοιάζει στην αποτυχία σου ούτε στα χρώματά σου, ούτε στις ερωτικές σου προτιμήσεις ούτε στα κιλά σου, και να νιώθεις καλά ζώντας μ αυτό. Δεν χρειάζεσαι λεφτά, χρόνο, βιβλία, ντοκυμαντέρ, συζήτηση για να μάθεις να τους σέβεσαι. Τον έχουν κερδίσει το σεβασμό σου προ πολλού, από την ιστορία που κουβαλάνε στις ψυχές τους και από το βλέμμα που κρατάνε καθαρό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου